NAI patinak
Lehenengo patin mota horzduna izan zen, Europa iparraldeko herrialdeetan izotz gainean mugitu ahal izateko asmatu zena. Iturri batzuen arabera, Kristo Aurreko denboretatik erabiltzen ziren, baina ez zuten egun daukaten itxura hartu XIX. mendera arte (hasieran hortzak hezurrez egiten ziren eta patinak oso deserosoak ziren erabiltzeko). Gurpildun patinak, aldiz, XVIII. mendean azaldu ziren estreinakoz. Kontuan izan behar dugu hasiera batean patinen beheko aldea plataforma antzeko bati lotua zegoela eta uhalen bidez lotzen zela zapatarekin. Zapatan bertan txertatutako patinak joan den mendean asmatu ziren, baina horren aurretik modelo ezberdin (eta seguruenik lesio) asko egon zen.
Esku artean daukagun pieza, argi ikusten denez, izotzetarako patin pare bat da, zehazki, mota klasikoko izotzetarako patin pare bat (beste bi modalitate ere badaude; hockeyan erabiliak eta abiadurazkoak). Hortza guztiz zuzena ez den altzairu tenplatuzko pieza bakar batek osatzen du, aurreko aldean zazpi hortzez osatutako zerra daukana. Gurpildun patinetan leku horretan frenoa badago ere, izotzezko patinetan ez da zerra horretarako erabiltzea gomendatzen, eta normalean patinaje artistikoko zenbait irudi egiteko baino ez da erabiltzen; esaterako jauzi pikatuak. Goiko aldea bota zuri altu batzuk dira, jatorrizko lokarriekin. Ondo begiratuz gero, goiko aldean lokarriak kako bidez lotzen direla ohartuko gara, oinari askatasuna eman baina aldi berean ondo eutsita mantentzeko. Botak larru oso zurrunez eginda daude, orkatilak bihurritzea ekiditeko. Aipagarria da, halaber, patinaren beheko aldea torloju bidez dagoela lotuta zapatara.
Bitxikeria moduan patinaren beheko aldean "ANOETA" jartzen duela ere ikusi dugu, agian Gipuzkoako izotz gaineko pista iraunkor bakarra bertan dagoelako eta patin hauek han erabili zirelako. Hala ere, hipotesi bat baino ez da.
Horrez gain hortzean grabatu bat ere badauka, patinen ekoizlea Eibarko NAI enpresa izan zela jakiteko balio diguna. NAI tailerra 50eko hamarkadan sortu zuen Carlos Narbaizak. Eibarren hainbat kokaleku ezberdin izan zituen, eta denetarik ekoiztu zuten: patinak, gurpil-oholak, automobilgiltzarako pieza txikiak...
Baina Carlos Narbaizak hori baino gehiago egin zuen. Izan ere, jubilatu zenean Eibarren ekoitzitako piezak biltzen hasi zen, balio handiko bilduma bat osatuz. Bizikletak, garbigailuak, tamaina guztietako piezak eta tresnak, damaskinatuak... denetarik dago 2000 pieza inguru dituen bilduma honetan. Carlosen heriotzaren ostean familiak udaletxeari eman zion dohaintza moduan, eta gaur egun museoak katalogazio lanetan dihardu. Bilduman agertzen diren enpresa guztien artetik (Super-Ego, Abelux, Alfa...), NAI eta bertan egiten zuten lana azpimarratu nahi izan dugu hilabeteko pieza honekin, eta beste behin Carlos Narbaizari eskerrak eman, Eibarko memoria mantentzen horrenbeste laguntzearren.